همه ما انسان ها گاهی دچار روزمرگی میشیم و ممکنه از یاد ببریم که باید برای خودمون هم به اندازه کافی وقت بذاریم این موضوع در مورد مادران بیشتر خودش رو جلوه میکنه. فرض کنید مادری رو که مدام به این فکر میکنه غذا برای بچم چی درست کنم که دوست داشته باشه چه جوری براش به اندازه کافی وقت بگذارم چه جوری برای همسرم وقتم رو تنظیم کنم تا زمانی رو با هم بگذرونیم مدرسه بچم چی میشه تکالیفش رو چه جوری باید بنویسه آخر هفته دوست دارم خونه مادرم برم اما به بچم قول دادم ببرمش پارک.
شاید اون مادر دوست داشت که بشینه و برنامه مورد علاقه خودش رو نگاه کنه اما بچه ها دوست داشتن کارتون ببینند یا پدرشون دوست داشت اخبار نگاه کنه.
میون این همه کار و مشغله که مدام بهش فکر می کنه اگر فرض کنیم مادری شاغل هم هست، این وضعیت براش سخت تر و سخت تر میشه. گاهی وقتا انقدر عصبانی میشه که دوست داره سر بچه ها داد بزنه و خودش رو خالی کنه و حتی وقتی فکر میکنه، نمیدونه این مسئله از کجا آب میخوره گاهی وقتا هم دلش میخواد بی دلیل بشینه و گریه کنه یا با خودش فکر میکنه “کجای این همه روزمرگی و دغدغه گم شدم؟”
دلش میخواد همون اندازه که برای دیگران وقت میذاره و براشون ارزش و احترام قائله بقیه هم درکش کنن و بهش احترام بذارن.
مامانای گل ما اگر خودمون رو دوست نداشته باشیم و به خودمون احترام نذاریم چطور میتونیم این انتظار رو از دیگران داشته باشیم؟
همیشه این رو در نظر داشته باشید که بچه ها و پدرشون یک مادر شاد و پر انرژی میخوان لطفاً برای خودتون هم به اندازه کافی وقت بذارید.
اجازه بدید دیگران هم یاد بگیرن گذشت کنن.
اونها هم بدونن اگر شما براشون زحمتی میکشید، این وظیفه شما نیست، لطف و محبتتونه.
